Aktualne problemy w zarządzaniu publicznym służbami społecznymi w Europie

Europejska Sieć Społeczna (ESN) opublikowała właśnie trzecią z kolei publikację dotyczącą aktualnych problemów managerów i dyrektorów służb społecznych w Europie. Publikacja „Współpraca ze szkolnictwem, służbą zdrowia i służbą zatrudnienia: uznanie wspólnego celu” zajmuje się problematyką współpracy służb społecznych z pozostałymi służbami publicznymi takimi, jak służba zdrowia, szkolnictwo, służby zatrudnienia, wymiar sprawiedliwości, mieszkalnictwo, jak również ze społeczeństwem obywatelskim oraz sektorem przedsiębiorstw. Współpraca ta przynosi dobre efekty zarówno dla korzystających z usług, opiekunów, zaangażowanych w proces organizacji oraz dla budżetów publicznych, gdyż pozwala ona służbom stosować podejście całościowe i skoncentrowane na jednostce oraz szybciej i efektywniej odpowiadać na skomplikowane potrzeby.

Członkowie ESN zaangażowani w prace grupy roboczej „Przywództwo, skuteczność i innowacyjność” dyskutowali na temat wyzwań i możliwości współpracy z innymi służbami publicznymi, dzieląc się przykładami ze swoich gmin, regionów i krajów. Chociaż podejścia do współpracy międzysektorowej okazały się być zróżnicowane, złożone oraz zależne od sposobu organizacji narodowych systemów służb publicznych oraz polityki poszczególnych krajów, jak również poszczególnych służb zaangażowanych we współpracę oraz celu i formy współpracy, istnieją ważne dowody wskazujące na to, iż współpraca pomiędzy sektorami może przynieść pozytywne rezultaty.

Na przykład w Randers (Dania), dyrektorzy zajmujący się w gminie sprawami społecznymi i szkolnictwem spotykają się regularnie w celu wypracowania odpowiedzi na pojawiające się problemy oraz rozwiązywania trudniejszych przypadków; współpraca jeśli chodzi o pracę socjalną, szkolnictwo oraz policję istnieje tam i odnosi sukcesy już od 20 lat. W Wielkiej Brytanii, londyńska dzielnica Redbridge stworzyła zespoły multidyscyplinarne prowadzone przez lekarza ogólnego, w których skład wchodzą wyżsi rangą pracownicy socjalni, pielęgniarki, pracownik administracyjny oraz wolontariusze. Razem zarządzają oni w sposób zintegrowany 500 przypadkami - ludźmi cierpiącymi na możliwe do przewidzenia choroby przewlekłe, pomagając im przedłużyć ich pobyt w domu i ograniczyć ilość wizyt w szpitalu. W Niemczech, centra pracy zapewniają wsparcie w sprawach zatrudnienia oraz dostarczają świadczeń dla bezrobotnych, jak również prowadzą niektóre programy dla długotrwale bezrobotnych w celu zapewnienia im dostępu do opieki nad dzieckiem, poradnictwa psychospołecznego, porad dotyczących długów, rehabilitacji dla ofiar narkomanii oraz wsparcia w sprawach mieszkaniowych.

Mimo tego, wyniki współpracy pomiędzy sektorami są często trudne do ocenienia, gdyż często współpraca zachodzi pomiędzy interesariuszami o różnych celach. Dodatkowo, oprócz potrzeby istnienia wspólnego celu, istnieją również inne aspekty, na które należy zwrócić uwagę zanim rozpocznie się prace nad strategią współpracy międzysektorowej: zrozumienia różnic pomiędzy podejściem do pracy, jakie występują pomiędzy sektorami, potrzeba dobrego zarządzania oraz włączania w nie osób korzystających z usług. Co więcej, współpraca na poziomie lokalnym zależy w dużym stopniu od prawodawstwa krajowego i wsparcia, co członkowie ESN podkreślali już w publikacji „Współpraca ze szkolnictwem, służbą zdrowia i służbą zatrudnienia: uznanie wspólnego celu”.

Jeśli chcieliby Państwo podzielić się swoimi doświadczeniami i refleksjami dotyczącymi tego tematu, prosimy dołączyć do naszej dyskusji odbywającej się na portalu LinkedIn, która dotyczy efektywnej i sprawnej współpracy pomiędzy służbami lub skontaktować się z Lisą Schönenberg.

Podstawą dla serii raportów pt. „Współczesne problemy w zarządzaniu publicznym służbami społecznymi w Europie” są prace grupy roboczej ESN „Przywództwo, skuteczność i innowacja”. W raportach wskazano cztery główne wyzwania dla dyrektorów służb społecznych i wyższych rangą specjalistów w całej Europie: Odpowiedzi na kryzys gospodarczy i oszczędności; Innowacje, badania oraz praktyka oparta na dowodach; Współpraca ze szkolnictwem, służbą zdrowia i służbą zatrudnienia: uznanie wspólnego celu; Przywództwo i zarządzanie w służbach społecznych.